Тэмдэглэл-72
Нэгэн энгийн залуу байжээ. Түүнд бусдаас илүү ч юм байхгүй, дутуу ч юм байхгүй зүгээр л жирийн нэгэн залуу. Тэр нэгэн удаа саранд дурлажээ. Сарны гоо үзэсгэлэнд автаж түүнд сэтгэлээ илчилжээ. Үргэлж гоо сайхнаа бусдад гайхуулан явдаг сар өөрт нь дурласан залуугийн сэтгэлээр тоглоом хийгээд орхижээ. Хүйтэн хөндий байдлаараа сар залууг шархлуулжээ. Сарнаас болж шархалж уйлж байсан залуу дээр нар иржээ. Дулаанхан халуун илчээрээ залууг аргадаж тайвшруулжээ. Нарны халуун илчинд залуу дасаж наранд дурлаж түүн рүү улам ихээр тэмүүлнэ. Гэвч нар дэндүү халуун гэдгийг мэдэлгүй залуу бүх л биеэрээ гэмтэж хоцорчээ. Гэмтэж шархалсан залуу өөрийгөө харанхуй нүхэнд нуугаад дахиж гэрэлд гарахгүй гэж шийджээ. Олон жилийн дараа харанхуй нүхэнд нь салхи гэгээ татуулан орж ирэв. Зөөлөн бүлээн илчээрээ нарны үлдээсэн шархыг илбэн таалж өгөв. Өдөр бүр салхи залуу дээр ирж хорвоогийн сайн сайхныг ярьж түүнд итгэл өгч шархыг нь илбэсээр... Нэг л өдөр залуу салхигүй байж чадахаа ойлгов. Тэр салхийг...