Би чамд хайртай. Маш их хайртай. Үргэлж чамайг хайрлах болноо.

Нойрыг унтаж барахгүй сэрж барна гэдэг юутай үнэн үг вэ. УБ ирэх замдаа зөндөө унтсан мөртөө ерөөсөө нойр ханахгүй юмаа. Хэн хамгийн их унтах вэ тэмцээн болвол ялагч нь болохгүй юмаа гэхэд нилээн дээгүүр бол орно шүү. Нойронд зориулах цагаа багасгамаар байдаг. Өглөө бүр 5 цагт босч 7 цаг хүртэл 2 цагийг ном уншихад зарцуулахгүй бол ерөөсөө ойрд ном унших цаг өөртөө гаргаж чадахгүй байна. Нэгмэдэхэд л нет ухаад сууж байх юм. Бас хажуугаар нь за ёстой энийг л уншия гэсэн хүсэл татахаар ном олдохгүй юм. Уул нь нэг сайхан ном уншихвал нэгхэсэгтээ л сэтгэл өег явдагсан. Улаанбаатар хот маань өвөл зунгүй л өмхий байдаг болж дээ. Дотор нь байсаар байгаад анзаарахаа больчих юм. Өөрийнхөө байнга эргэлзэж явдаг зангаа яаж засах вэ. Нэг шийд гаргах гэж эргэлзээд эргэлзээд байтал цаг хугацаа өнгөрчих юм. Юмыг арай л дэндүү олон талаас нь харж дүгнэж цэгнээд байх шиг. Зүгээр л шууд ингээд шийдъя бандан тас гэсэн шийдэмгий болохсон. Шийдэмгий болох гэж үгүй ээ мөн ч их хичээж байна даа. Тэгсэн ч ба...

 Яг одоо Увсын Улаангомд байна. Цаг 20.21 болж байна. Улаанбаатарын цагаас нэг цагаар хойно явж байна. Бүтэн 36 цаг автобусаар явж арайхийж ирлээ дээ. Замдаа автобус маань цасанд суугаад нилээн их цаг алдчихсан. Тэгсэн ч аюулгүй явж ирлээ. 3 чухал ажил амжуулахаас өчигдөр нэг нь болчихсон. Маргааш 2 ажлыг нь гүйцээнэ дээ. Амжвал эндээс хоёр дах өдөр гарна. Амжихгүй бол 3 өдөр хот руу гарна даа. Хотоос 4 дэх өдөр гарсан гэхээр бараг л 7 хоноод очих юм байна. Ямар ч гэсэн хотын чимээ шуугианаас хэдэн өдөр хол, чих амар сайхан л байна. Уул нь онгоцоор нисч болох байсан ч зүгээр л автобусанд сайхан унтаж явмаар байсан юм. Яг л бодсон шигээ унтсаар л байгаад ирсэн болохоор давгүй шүү. Гэм жаахан суусаар байгаад сүүлдээ хонгоны яс холгоод жоохон хэцүү байлаа. Надад бол тухгүй зүйл алга л байлаа. Аа  хөдөө орон нутгийн замын 00 асуудал хүнд байх юм даа. Замдаа бараг хагас өлсгөлөнгийн байдалтай явж ирлээ. Нэг литр ч хүрэхгүй ус ууж ганц аяга хоол идсэн юм байна.  Тэгсэний хүчинд...

Урьд шөнө кино шиг л зүүд зүүдэллээ. Эртний Японы үед оччихсон байх юм. Хааны ордонд нь байна. Шөнө болчихсон хааны ордон дотуур нь явж байх юм. Тэгээд дотроо аан дээр үед ингэж амьдардаг байжээ. Уйтгартай байжээ. Гэхдээ ийм шөнө болчихсон байхад яагаад хүмүүс нь унтаагүй юм бол гээд бодоод байх юм.  Тэгээд явж байгаад л нэг өрөө рүү орсон гүнж гээд нэг охин байна. Хэсэг бүлэг хүмүүс  гүнжийн үсийг яаж гоё самнах вэ гээд л ярилцаад байх юм. Би ч үсийг ингэж самнавал гоё шүү дээ гээд орчин үеийн самналтаа хийгээд зогсож байх юм. Миний  гарт байсан  камасутра шиг номыг нэг нь харчихаад муу завхай эм гэж намайг загнаж байна. Би завхай эм биш гээд  л муудалцаад байх юм. Чамд хэдэн эрчүүд байсан гэхэд нь надад нэг л эрэгтэй хүн байсан гээд л хэллээ. Тэр чинь хаана байгаан гэхээр нь үхчихсэн гэж хэлэхдээ дурсамжаа бодож байна. Бүүдгэр зэврүүн өдөр өндөр олон хавцалтай уулан дээр нэг залууг хэсэг бүлэг хүмүүс хавцлын ирмэг рүү шахаад л яваад байна. Бодвол шахуулж байга...

Хацрын хонхорхой, эгэмний хонхорхой хоёроо эргүүлж авахын тулд нилээн хичээл зүтгэл гаргах нь дээ . Арга ч үгүй биз. 5,6 жил таргаллаа. Гэхдээ 8р  сараас 10-р сар хүртэл 95кг-аас 89 кг болтлоо турсан байна шүү. 2, 3 хүүхэд гаргасан эмэгтэйчүүд шиг биетэй болсондоо ичиж байна. Муу ч гэсэн төрж хөнгөрөөгүй юм болохоор унжих харвин л алга. Надаас хамт явдаг эгч хэдэн хүүхэдтэй гэхээр нь санаа зовсондоо нэг гээд л хэлчихсэн. Аав минь өчигдөр анхны тэтгэвэрээ аваад бөөн догдлол. Хорин хэдэн жил төмөр замд ажиллаад тэтгэвэрт гарах шив. Одоо ч нэг хэсэг сайхан л санагдах байх. Удахаараа уйдаж эхлэх байх даа. Хорин дөрөв, таван жил  явдаг байсан замаа, ажлын хувцсаа сольдог өрөөгөө, хоолоо иддэг газраа, хамт ажиллаж байсан нөхдөө санах л байх даа. Сар гаран гэртээ очоогүй байж байгаад очсон чинь муур нохой хоёр минь надаас бишүүрхээд зугатаж гүйж байна шүү. Муур маань бүр таргалаад улам пэндийчихсэн байна. Бараг 7 кг болсон байх. Эзнээ санаад улам ховдог болоод таргалаад байх шиг ба...